Februari is beslist nog geen voorjaar, maar toch is de start voor het nieuwe seizoen weer gemaakt, nu de voedsters gedekt zijn. De witte weners zien het blijkbaar al weer helemaal zitten en nog geen minuut nadat de ram en de voedster elkaar zijn tegengekomen, is het al voor elkaar. De zwarte weners, in het algemeen toch nog net wat feller, willen nog wat uitstel. De ram en de voedster blijven dan ook een nachtje bij elkaar, ruimte genoeg in de ren. Nadeel is wel, dat het nu maar de vraag is, of er wel een dekking heeft plaatsgevonden. Maar we zien wel. Als alles naar wens verloopt komen de jongen rond 6 maart.

Na het nieuwe hok van dakleer, een laagje verf en nieuw hang- en sluitwerk voorzien te hebben, is het door Roger, een dwerghangoor van bijna 7 jaar, in gebruik genomen. Die is de koning te rijk, eindelijk eens een wat ruimere behuizing en verlost van de koude zinken bak die in zijn oude kooi zat. Hij zit nu veel warmer, wat wel zo prettig is nu de temperatuur ook overdag onder het vriespunt blijft. Het is overigens een wonder, dat Roger er nog steeds is, aangezien hij al van jongs af aan last heeft van snot. De dierenarts heeft hem indertijd tot tweemaal toe landurig behandeld met antibiotica injecties, echter zonder resultaat. De snot bleef, maar Roger ook. Nu hij wat ouder is, krijgt hij ook hoe langer hoe meer last van exceem plekken. Kort na het wisselen van de vacht in voor- en najaar zijn ze even weg, maar na korte tijd ontstaan de eerste kale plekken alweer. Niet fraai, maar het is een dapper beestje dat er van maakt wat er van te maken is. Daarom is hem zijn nieuwe verblijf ook van harte gegund.